بررسی اپیدمیولوژیک بیماری ترومای تجمعی در کارمندان دستگاههای دولتی شهر کرمان در سال ۱۳۸۶

به علت وجود عوامل مخاطره آمیز گوناگون در محیط کار امکان بروز بیماریهای شغلی امری ثابت شده است . بیماری ترومای تجمعی یا آسیبهای مکرر در واقع بیانگر صدماتی است که در اثر حرکات فیزیکی و تکراری و فشارهای هر چند جزئی به عضلات و تاندونها و بقیه بافتهای نرم بدن وارد می شود . این بیماری شایع ترین بیماری ناشی از کار نیز شناخته شده است. مواد و روش ها: در این تحقیق نوع مطالعه توصیفی و از نوع مقطعی و جمعیت مورد مطالعه ، کارمندان دستگاههای دولتی شهر کرمان در سال 1386 بود. داده های تحقیق با استفاده از فرم معاینه و 3 پرسشنامه سنجش بیماری های مرتبط با کار، رضایت شغلی، استرس شغلی در بین کارمندان ادارت دولتی کرمان جمع آوری گردیده است. پس از تکمیل پرسشنامه ها توسط پژوهشگر آموزش دیده اطلاعات جمع آوری شده ، جمع بندی و توسط نرم افزار spss 13و با استفاده از آزمون آماری کای دو آنالیز شد. مقادیر p کوچکتر یا مساوی 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: تحلیل یافته ها نشان داد که مواردی چون تکرار نوشتن ، تایپ کردن ، کار با کامپیوتر در محیط کار، تکرار بلند کردن اجسام در حد روی میز ، تکرار تردد در طبقات از طریق پله ، تکرار تردد در اداره از طریق راهرو ، رسیدن کف پا به زمین هنگام نشتن روی صندلی، استفاده از کفی شیب دار زیر پا، وضعیت صندلی با پرکنندگی کمر، وضعیت صندلی با پشتی بلند تا حد کتف، وضعیت صندلی با پایه های چرخان علت ایجاد کننده بیماری ترومای تجمعی نبوده است. اماخم و راست شدن و تکیه ندادن به صندلی هنگام نشستن در ایجاد بیماری موثر بودند. از جمله یافته های دیگر تحقیق وضعیت آگاهی ارگونومیکی، رضایت شغلی و استرس شغلی در کارمندان بود که با توجه به میانه نمره محاسبه شده برای هر سه مورد متوسط ارزیابی شد. بحث و نتیجه گیری: انجام حرکات تکراری به صورت خم و راست شدن و عدم تکیه دادن به صندلی در هنگام نشستن عوامل مؤثر و معنی داری در شیوع بالای سندرم ترومای تجمعی در کارمندان شهر کرمان بودند. تعدیل این حرکات و یا حتی استفاده از یک حمایت کننده کمری ممکن است بتواند از این شیوع بالای بیماری بکاهد. کمترین شیوع بیماری ترومای تجمعی در کارمندان زیر 30 سال مشاهده گردید که این میزان با افزایش سن و سنوات کار به صورت خطی افزایش می یافت.